NEWYRTH DAFYDD.
R' OEDD Newyrth Dafydd yn y byd
Cyn geni mwy na 'n haner:
'Ran hyny, cyn ein geni i gyd—
Sy'n iengach nag e lawer:
Yn ol ei gyfrif ef ei hun,
A chyfrif dydd ei oedran,
Er hened oedd,—'r oedd yr hen ddyn
Yn henach nag e'i hunan.
'R oedd Newyrth Dafydd yn y byd
Yn barchus i'w ryfeddu:
Mae pethau hen y byd i gyd
Yn hawlio cael eu parchu;
'R oedd hen chwedleuon ynddo 'n llawn,
Rhai henaf yn y gwledydd;
A phob hen chwedl yn barchus iawn
O barch i Newyrth Dafydd,
'S oedd Newyrth Dafydd â'i ben gwyn,
A'i ddoniau yn ddiddiwedd;
Mae pob rhyw henbeth hen fel hyn
Yn gyfoeth o hyawdledd;
Gwnaeth ffrwd ei ddoniau lawer gwaith
I'r gwir fyn'd dros ei lènydd;
'D oedd neb yn fanwl am y ffaith
Yn chwedl Newyrth Dafydd.
'R oedd Newyrth Dafydd yn hen ddyn
Gonestach na'r cyffredin;
Ni ddygodd ddim—oddiar ddim un,
Dim byd o faint ei ewin;
Ond rhoddodd lawer cetyn, do—
O'r hen wrth gwt y newydd;
A d'wedai rhai mae rhoi bob tro
Oedd pechod Newyrth Dafydd.
