Yr oll fel Duw;
Yr afon bur o ddyfroedd byw:
Fel grisial byth yn llifo;—
A phren y bywyd uwch y dòn,
Heb daflu ei gysgod ar ei bron,
Am na ddaw hwyrddydd heibio;
Y cangau gwyrdd yn tystio sydd,
Dan ffrwythau haf, a "blodau dydd,"—
"Ac ni bydd nos yno."
Lliw dû y nos
Nid oes ar ddim trwy'r Wynfa dlos,:
Lliw gwyn yw lliw'r wlad hòno;
Gwyn yw pob sant yn y gwyn fyd,
A gwynion yw eu gynau' gyd—
Mewn gwyn mae 'r oll yn gwisgo,
D'wed edyn gwynion engyl nen,
A'r gwyn o gylch yr orsedd wen—
"Ac ni bydd nos yno."
Pan fachlud gwawr
Holl oleuadau 'r cread mawr—
Pan d'wyllo'r fynyd hòno;
Pan gaiff y gwyll lywodraeth rydd,
Pan lynco'r nos yr olaf ddydd—
A'r hwyr ddiwedda'n huno!
Ni phyla haner dydd y wlad,
Lle 'r ysgrifenodd bys ein Tad—
"Ac ni bydd nos yno."
Mae Duw yn dân;
A philyga y goleuni glán
I'w droi yn wisg am dano;
Eistedda ar ei orsedd fawr,
A holl belydrau 'r brydferth wawr
O'i amgylch yn dysgleirio!
A'r dydd a dd'wed tra 'r orsedd wen,
A Brenin y goleuni 'n ben—
"Ac ni bydd nos yno!"
