COLLI 'R TREN.
WEL, do! taw ni marw, mi collais e', do!
Ei golli o fynyd, wel dyma i mi dro;
Mae'r dynion yn edrych mewn gwawd, gyda gwên,
Rhywbeth digwyn hollol yw colli y trên.
Mi collais e', do; mi collais e', do!
Ei golli o fynyd—wel dyma i mi dro!
Er rhedeg a rhedeg yr holl ffordd i gyd,
I geisio cyrhaeddyd y cerbyd mewn pryd,
Er rhedeg nes oeddwn bron tori fy ngwynt,
Dim gwell am na buaswn ryw fynyd yn gynt.
Rhowch weled, a aeth cyn ei amser i ffwrdd?
Os gwnaeth e' dro felly, mi gadwa beth twrdd
Mae'm horiawr a'r aurlais i'r dim yr un man,
Y trên oedd yn iawn, mae'r holl fai ar fy rhan.
Mor bwysig pob gronyn o amser, on'd te,
Fe'n teflir gan fynyd filldiroedd o'n lle;
'Roedd eisieu bod arnaf yn awr yn Cross Inn,
Mae'r trên yno'n dawel a minau man hyn.
Mi wyddwn yr amser cychwynai i'r dim,
Mi wyddwn erioed fod y trên yn un chwim;
Mi wyddwn nad erys i'r ieuanc na'r hen,
A gwn 'n awr trwy brofiad siom colli y trên!
Buasai 'n dda genyf pe buasai rhyw lun,
I roi 'r bai yn rhywle heb arnaf fy hun;
Ni fuasai fy nheimlad pe felly mor gla',
Ond gwn po'dd mae pethau yn bod yn rhy dda.
Mae hyn wedi 'm taflu o'm lle 'n groes i'r graen.
Rhaid myned yn awr yn fy ol yn lle 'mlaen;
Os cwrddaf â llawer o droion fel hyn,
Hi aiff yn lled ddû yn y byd ar ddyn gwyn.
