'R wy'n teimlo mewn difrif yn isel iawn, iawn,
Mae calon fy awen o siomiant yn llawn;
Os na fydd honyma'n fyddugol nid wy'
Yn anfon un sill i Eisteddfod byth mwy!
Gwae fi yn y byd, gwae fi yn y byd,
Yn cynyg bob cynyg, ond colli o hyd.
"AC FELLY'N Y BLA'N."
PAN b'oi dipyn yn gwta am getyn o ganu,
Neu ddarlith, neu bregeth, neu frawddeg serch hyny,:
Athrylith dipyn yn dwp,
Hyawdledd wedi myn'd yn stop,
Y geiriau i gyd yn un trwp,
Dim shwd beth a myn'd'mlaen —ddim hop,
Y meddwl trwy'r geg yn rhy stiff i dd'od allan,
A dim byd i gael ond pesychu a hecian;
Dyna lanw mewn araeth, dyna shift dda mewn cân;
Yw llinell fel yma—"Ac felly'n y bla'n."
Mae llu yn byw'n hollol ar gefn rhywbeth felly,
Mae rhyw scil ganddynt hwy i dd'od o bob drysni;
Stori dipyn yn flat,
Y celwydd yn no go;
Wedi anhapo cynyg at
Rywbeth na wna'r tro;
Nhw, troan' a'i troan' yn droion diddiwedd,
Er mwyn iddi ddal heb dd'od'n ol idd eu danedd;
Nhw tynan' hi'n big, nhw darfyddan' hi'n lân,
Ant a hi dan eich trwyn yn rhyw "Ac felly'n y bla'n."
Wyddoch chwi ffordd mae celwydd yn tyfu fynycha',
Mae drwg mawr yn dechreu'i fyd,'yn ddiniwaid ei wala
Ond rho'ir sill mewn gan Shon,
A brawddeg gan Sian,
Dau air wrth y bon,
A thri wrth y bla'n;
