Tudalen:Caniadau Watcyn Wyn.djvu/33

A'r hen stori'n ymestyn nes bo'i oddiwrth ei gilydd,
A'r gwir bob yn getyn yn ei gadael rhag cywilydd;
Nes b'o'n fwy o gelwydd na d'weyd fod menyw lan
Wedi bod awr heb wel'd ei llun—"Ac felly'n y bla'n.'

Mae llinell fel yma yn hynod ddefnyddiol,
Heb achos i ddyn ddweyd ei feddwl rhy fanol;
Mae rhai'n holi o hyd
O chwith ac o dde;
Nad oes modd yn y byd
I chwi gauad y ple;
Y ffordd oreu i wneyd a dynion fel yna,
Yw troi cefn arnynt y gair cynta',
A meindio bod eich trwynau chwi a hwy ar wahan,
Ac yn ei cher'ed hi—"Ac felly'n y bla'n."

Mae'n gofyn cael rhywbeth cyn dangos eich talcen,
Hyd yn oed mewn "cwrdd ceiniog" i ganu neu ddarllen;
Mae darllen yn dlawd,
Yn rhy d'lawd yn wir;
A chân ambell frawd
Yn rhy fain hir;
Os cym'rwch chwi gynghor, ni waeth pwy a'i rhoddo,
Peidiwch a d'od a rhagor, os bydd hi'n dechreu flato;
Cer'wch i'r diwedd ar ganol y gân,
A d'wedwch hyd yma—"Ac felly'n y bla'n."

I ni wedi clywed ambell areithiwr;
Yn ymdroi, a phastyno, a chadw mwstwr;
Brawddeg nacaol,
A'i throi o chwith,
Yn un gadarnhaol,
Ac felly am byth;
Yr un peth oedd y pethau trwy'r gwaith ar ei hyd,
'E wnaethai'r un pen y tro yn lle'r penau i gyd;
Buasai'n llawer mwy cryno, cynwysfawr, a glan,
Iddo dd'wedyd wrth ddechreu—"Ac felly'n y bla'n."