CLAF YN Y GWANWYN.
MEWN bwthyn llwyd ar waelod cwm,
Wrth lan ddolenog orwyllt gornant;
Hen edyn llwydion creigiau llwm
Yn gysgod iddo ymddyrchafant;
Ymgwyd clogwyni'r Mynydd Dû,
Un uwch y llall wrth gefn y tŷ.
O flaen y drws mae llanerch fach,
A thlysni gwanwyn arni chwardda;
Ac ar ei chanol ffynon iach,
A llwyni gwyrddion hwnt ac yma;
A llwybr cul o ffurf Gymreig,
Ymlusga gyda godreu'r creig!
Fan hyn, y'mhell o dwrf y byd,
Mae'r bwthyn bach heb ond ei hunan;
Yr unig swn sy yno o hyd,
Yw sŵn y gwynt a'r gornant fechan;
Ac weithiau trwy y cwm ar hynt
Daw sŵn y gwaith yn sŵn y gwynt,
O fewn y bwth dymunol hwn,
Y'nghanol blagur tyner gwanwyn;
Eistedda'r Bardd yn brudd dan bwn
Afiechyd gyda gwyneb llwydwyn;
Tynerwch gwanwyn y'mhob lle,
Sydd wywdra hydref iddo fe.
Edrycha drwy ei ffenestr fach
Ar dlysni anian mewn gwisg newydd;
A ffugia'i galon fod yn iach,
Am fynyd teimla fel yn ddedwydd;
Ond cofia haint ef yn y fan,
O'r hydref sy'n ei babell wan.
