Ond ni ddaw gwên ar ol y gŵg i ddilyn—
Diwedd y storm yw diwedd pob blodeuyn.
Y dydd yn cael ei wasgu i nos Rhagfyr,
A'r gaua'n dod i gwrdd ag ef yn brysur;
Y rhew'n y gogledd hoga fin yr awel,
Gollynga hi o'i law mor llym ag oerfel,
I ladd y cyfan ffordd y bydd yn chwythu,
A chloi y bedd â rhew ar ddydd y claddu;
Rhoi sel ar enau'r bedd â darn o ia,
A dyblu'r sel bob nos o newydd wna;
Mae sicrwydd angau'n amlwg ar y cyfan,
Ac oerni marw sydd i'w deimlo y'mhobman;
Y byd mewn bedd yn mynwent gaua'n huno,
A llen o eira gwyn yn ei orchuddio.
YR AIL RAN.
Gwyneb haul yn ol edrycha,
Gwyneb blwyddyn wanaidd wena
Yr hen Haul a Blwyddyn newydd
Wenant y'ngwynebau'u gilydd.
Daw yr haul yn ol o'r gauaf
Ar ei dro yn araf, araf;
Tafl ei wrid ar wyn yr eira,
Edrych arno nes y todda,
Daw yn nes, yn nes bob dydd,
Mwy o'i des a'i wres a rydd;
Cwyd yn gynt ar ol y wawr,
Saif yn hwy cyn myn'd i lawr;
Gwella a gwrido mae ei bryd,
Lloni mae wrth loni'r byd.
Dena serch y llawr yn hawdd,
Tyn friallen o fòl clawdd,
