Tudalen:Caniadau Watcyn Wyn.djvu/49

'R wy'n cofio am dana'i ond heb gofio pwy oed,
Yn toncan y rhigwm cul cyntaf erioed;
Ond credais, do, cyn fod ei haner ar ben,
Nas gall'swn ei dwyllo fe byth i'r amen;
Ond o'r arswyd anwyl, ni fu erioed fath beth,
Wy'i wedi doncan'r ol hyny—o dipyn i beth.

Feth enbyd yw toncan yr un peth o hyd,
Fe dyniff eich meddwl er eich gwaethaf i gyd;
Heb feddwl din drwg ar y dechreu, mae'n wir,
Ond dyna lle byddwch, o'ch bodd cyn bo hir;
Mae perygl, fechgyn, o doncan'r un peth,
Y peth hwnw fyddwch chwi—o dipyn i beth.

Mae'r "crotyn" yn llefain am fyn'd tua'r gwaith,
A gadael ei ysgol yn chwe' mlwydd neu saith,
Wrth dincan y mandrel o herwydd ei goes,
Yn y cwt bydd e', druan, trwy gydol ei oes;
Nid oedd dechreu gweithio ddim llawer o beth,
Ond aeth g'letach, g'letach o dipyn i beth.

Feddyliodd neb ddim fod dim drwg yn y ple,
Nid oedd y gair cyntaf ddim llawer o'i le;
Ond tynodd y nesaf y nesaf yn uwch,
Aed i doncan a danod hen bethau'n y lluwch,
Aeth rhwng y ddau gyfaill hoff, wyddoch ch'i beth,
Yn dolcog dychrynllyd o dipyn i beth.

Rhaid hefyd i gariad wrth dipyn o bwyll,
Mae ef er mor wirion a thipyn o dwyll
Wrth doncan rhyw dipyn ar hen delyn serch
Chwi ewch bob yn dipyn mor dyner a merch;
Aeth llawer na chrede' nhw un tipyn o'r peth,
I gânu a dawnsio o dipyn i beth.