Cydunwch, cydunwch, chwi'n gryfion y sydd,
I ollwng hen gaethion y cadarn yn rhydd—
A dymchwel ei orsedd cyn diwedd ein dydd!
Ymunwch, henafgwyr, ar derfyn eich oes,
I ymladd un awr o blaid sobrwydd a moes;
Yr hen law grynedig! yn ysgwyd y cledd,
Y'ngolwg y gelyn, wna welwi ei wedd!
Cydunwn, cydunwn, bob oedran ynghyd,
I ymladd yn ffyddiog dan ganu i gyd,
A'n cân fyddo'n weddi am sobri y byd.
Cydunwn, cydganwn, cydgodwn ein llef,
Yn erbyn drwg meddwdod yn dyrfa fawr gref,
Daw'r ddaear yn debyg i wyneb y nef.
Y SABATH CRISTIONOGOL.
HA! boreu anwyl oedd yr un
Pan y disgynodd Engyl hedd,
I agor carchar Ceidwad dyn,
I dreiglo'r maen oddiar y bedd;
Pan ddaeth Gorchfygwr angau'n rhydd,
Pan adgyfododd Crist mewn bri,
Pan dòrodd gwawr y trydydd dydd—
Y torodd gwawr ein Sabath ni!
Y Sabath hwn wythnosau'r byd
Fydd byth yn gysegredig wyl;
Y Cristion gwan ar hwn o hwn
Dderbynia newydd ieuanc hwyl;
I deulu Duw, rhyw anadl fydd
Y'ngyrfa dyn yr anial dû
Nes y cyrhaeddont oll yn rhydd,
I'r Sabath annherfynol fry!、
