Tudalen:Caniadau Watcyn Wyn.djvu/53

O ddedwydd ddydd! dydd enaid yw,
Dydd i ymwneyd â phethau mawr;
Y pethau sydd rhwng dyn a Duw,
Byth bethau'r byd sydd uwch y ilawr;
Dydd taflu'r hen ddaearol bwn,
Sy'n llethu lawr yr enaid trist;
Dydd codi pen yw'r diwrnod hwn—
I gofio adgyfodiad Crist.

Yn mysg y diwrnodau i gyd,
Mor santaidd gysegredig yw;
Fel gallem dybied fod y byd
Materawl yn addoli Duw;
Mae pob peth yn y cread maith,
Fel yn mwynhau rhyw dawel hedd;
Mae'r dydd yn hynod yn y saith,
Rhyw ardeb nefol sy'n ei wedd.

Diwrnod bendigedig yw,
Mae megys darn o'r gwynfyd mawr;
Rhyw engraifft wedi roi gan Dduw
O ddydd y nefoedd ar y llawr;
Y diwrnod hwn mewn santaidd flas,
Holl ddeiliaid Brenin hedd îs nen;
Sy'n plygu glin wrth orsedd gras,
A chodi llef tua'r orsedd wèn.

Hwn yw y dydd mae gweision Duw
'N cyhoeddi y "newyddion da;"
Fod gobaith gwella dynolryw
Yn berffaith iach o'r marwol bla;
Mae holl swyddfeydd y meddyg rhad,
Yn cynyg meddyginiaeth lwyr;
Pa faint o gleifion ga'dd iachad
Y diwrnod hwn? y nef a ŵyr.

Dydd i ddyrchafu mawl a chân,
Dydd i adloni calon sant;
Y dydd disgyna'r nefol dân,
I dwymo crefydd oer y plant;