Bu'r nefoedd ganwaith yn y byd,
Yn hen odfaon mawr yr hwyl!
Y ddaear elai i golli gyd—
Yn nef y Sabath uchel wyl!
Ystyria, anystyriol ddyn,
Y diwrnod hwn sy'n pechu'n rhydd;
Dy fod yn gwawdio Iôr ei hun,
Dy fod yn sathru santaidd ddydd;
Gwna gofio pan y tyr y wawr,
Nad un o ddyddiau'r ddaear yw;
Ond fod y dydd bob mynyd awr,
Yn gysegredig i dy Dduw!
Y DYN DIWYD.
Y DYN diwyd yn dawel—weithia holl
Gyfoeth haf yn ddyogel;
I erfyn misoedd oerfel
Hir, y mae'n trysori mel.
Ei iaith Ef yw gweithio o hyd,—a'i fraich
Yw cryf rym masnachfyd;
Ar ei ysgwydd gref hefyd,
Dyna ben,—mae'n dwyn y byd!
Ei rym nis llethir yma,—i elfen
Ysbrydolfyd treiddia;
Iach olud enaid chwilia,
I ymyl Nêr, y'mlaen â!
"AR NOSON OER O GYLCH Y TAN."
AR noson oer o gylch y tân,
Eistedda'r teulu'n canu cân
Yr eira ar y clos
Yn gwisgo i fantell wen;
