Mae'r Flwyddyn yn marw!—ein geiriau i gyd,
Argraffwyd yn llawn ar ei gwyneb;
Fe'i cedwir fel cyfrol o hanes y byd
Yn llyfrgell y maith dragwyddoldeb;
Pin amser ysgrifiodd fywgraffiad pob un,
Bob eiliad o'r flwyddyn sy'n marw!
A thr ir ei dalenau gan law" Mab y dyn,"
I'n barnu pan wawria'r" dydd hwnw."
GWELY MARW HEN DADCU.
Y'NGHANOL yr hen ardal,
Y'nghornel yr hen dŷ,
Yn yr hen wely cwpbwrdd " mawr,
Gorweddai hen dadcu;
O'i gylch'r oedd tair cenhedlaeth
Ei blant, eu plant, a'u plant!
Y cynrychioli'r oesau oedd
Yn myn'd a'i fywyd bant;
Rhy wan gan bwysau henaint
I allu cwnu ei ben,
'R oedd hen gydynau gwyn ei wallt
Yn caru'r glustog wen.
Cyfodi ei law dan grynu
Nis gall ei wendid mwy,
Na gwneuthur dim ond taflu trem
Fendithiol arnynt hwy.
Mae'r galon ddiamynedd
Yn curo wrth ddrws y bedd;
A'i einioes hir, a'i anadl fer,
Yn gwelwi, gwelwi ei wedd;
Ar wyneb afon Amser
Bu'n ymbleseru'n hir;
Ond heddyw nis gall droi ei gwch
I groesi at y tir;
