Y FERCH A'R VALANTINE.
DAETH merch fach lawn o gariad,
Ar noswaith lawn o wlaw;
A'i henaid yn ei llygad,
A'i chalon yn ei llaw;
I geisio i geisio ceisio,
Am ysgrifenu line
O rywbeth wna ("os gwelwch chwi fod yn dda")
I roi ar y Valantine.
"Pa beth," gofynais iddi,
"Pa beth i chwi am dd'weyd?
Pa fath yw'r penill ichwi
Am i mi geisio wneyd?"
Er na che's fawr o reswm,
Darllenais yn y gwrid
Ar y rhosyn coch ydoedd ar ei boch—
"Ei garu e'"—dyna gyd.
"A gaf fi ddweyd y carech
Gael ateb yn yr ol?
Beth i chwi'n feddwl, fyddech
Chwi'n'styried hyny'n ffol?"
'R oedd d'wedyd beth i dd'wedyd
Yn ormod iddi o dreth!
Ond d'wedodd wrth fyn'd am dd'wedyd fel ffrynd,
"I garu fe, ta beth."
Mor wirion ydyw cariad,
Mor onest, hyn yw'r gân;
Er nas gall dd'weyd ei deimlad
Nis gall ei guddio'n lân;
Mae rhywbeth ynddo'n gadarn;
A rhywbeth ynddo'n feth;
Er fod y byd yn ei gelu i gyd,
Dangosa beth, ta beth.
