Y dydd b'ont yn gweithio hwy gweithiant e'n llwyr,
Yn dechreu yn foreu, yn dilyn yn hwyr;
Dros ganol y rheilffordd yn gyru fel ffol,
A'r holl stations mân yn yr ochrau ar ol!
Heb gauad, nac agor y drws i un dyn,
Ant heibio heb alw dim enw dim un;
Pen y daith ydyw eu hiaith,
A rhy lawn o ffoliaid yn awr bedair gwaith!
Mae pob peth sy' a myn'd yn boblogaidd, fel 'tae,
Aiff un o'r trains hyn a mwy o'r byd nag un dau!
Mae'n gwawdio y trains sydd yn galw y'mhob man,
I fegian ar ddynion i ddyfod i'r làn;
Ac yntau a'r miloedd yn myn'd gydag e',
Yn fywyd, yn gânu, yn floeddio hwre!
Mae dyn yn tynu dyn,
A myn'd yr Hen Drain yn eu tynu bob un.
Mae myn'd yr excursion yn rhedeg â'r byd
I ganol eu gilydd, blith draphlith i gyd;
Rhydd lawr yn mhlith Saeson heb Gymro diffael,
Heb un gair o Saesneg ond ei "dicket" i gael;
Dianga å phentref i ffwrdd yn ei chol,
Ond daw ag e' i gyd ond ambell botel yn ol;
Fel brain disgyna y rhai'n
Yn lluoedd sychedig yn ymyl y train.
"O! TYR'D I FY MYNWES."
EFELYCHIAD.
O TRY'D i fy fynwes, O tyr'd anwyl ferch,
Y fynwes feddianodd dy lun, a dy serch;
Y fynwes sy â'i chysur mor agos i mi,
Y fynwes sy a'i chalon mor agos i ti
