Tudalen:Caniadau Watcyn Wyn.djvu/81

Tydi yw noddfa olaf bywyd gwan,
Ymollwng i dy fynwes fel ei ran;
Mae gafael bywyd pan heb ildio marw,
Y'ngafael angau,'n hongian wrth dy enw.

Rhaid gadael holl ofidiau ddoe i ddarfod,
Mae heddyw gyda ni a'i ffawd a'i drallod;
Tywyllwch angof guddia y gorphenol,
A goleu'r fonwent ddengys y presenol.

Ond y dyfodol, beth am gaddug hwnw?
Rhy dywyll yw i'r llygad mwyaf gloew
I dreiddio eiliad i'w fynydau duon,
Ei oriau nesaf orwedd mewn cysgodion;
Ond ha! mae gobaith yn ymsaethu iddo,
A gweithia lwybr goleu dysglaer drwyddo;
Yngwyll awyrgylch bygddu y dyfodol,
Chwareui di dy edyn yn gartrefol;
Pelydrau prydferth o dy esgyll dasga,
Y duwch dyfnaf o dy gylch oleua;
O flaen y llygad yn y dû dyfodol,
Dangosi di ysmotiau goleu siriol;
Chwareu yno i ddifyru'r galon,
A denu'r enaid i fwynhau dy swynion;
Hedd, mwyniant, gwynfyd, a'u cymdeithion agos,
A ddeil dy law i fyny i'w harddangos,
Addurni holl barwydydd y dyfodol
A nefol luniau'th grebwyll annherfynol!

Mae'r oes yn llawn o ddigalondid prudd,
A rhagofalon lon'd yr enaid sydd;
Yfory nid oes tywydd teg i gael,
Mae niwl gofidiau i fod yn cuddio'r haul;
Yfory'n dywyll a helbulus iawn,
I lygad pryder yn ymddangos gawn;
Blinderau yn eu hagrwch ddaw i'n cwrdd,
Mac dyddiau cysur wedi hedeg ffwrdd;
Cwpanau trallod, a gofidiau blin,
A wermod chwerw, heb ddim melus win;