Os llwyddid i'w chadw yn llonydd fynydyn,
Hi neidiai yn ol heb roi amser i'w dilyn;
Yn ol yn y fynyd pan gofiai am hyny,
Yn ol fel pe buasai rhyw beth yn ei thynu;
Yn ol, dyma finnau yn ymyl y tân,
Yn ol—ïe'n ol, dyma ddiwedd y gân.
"MYN'D I GARU."
A FUOT ti yn llanc erioed,
Yn llanc ac nid yn hogyn;
A chalon ysgafn fel dy droed,
Yn hidio dim am undyn;
Yn dechreu teimlo cariad merch,
A'th farf yn dechreu tyfu;
A fuot ti ar wadnau serch
Erioed yn myn'd i garu?
A fuot ti ar hyd y lle,
Yn cerdded fel dyn segur;
Ond heb un dyn o dan y ne'
Y'nghyd a gwaith mwy prysur;
Yn erfyn ar y lleuad dlos
I beidio dy fradychu;
A deisyf am dywyllwch nos,
'Gael goleu i fyn'd i garu?
A fuot ti o gylch y tŷ,
Yn edrych heibio'r cornel;
Yn ceisio bod yn fachgen hy',
A cheisio bod yn ddirgel;
Yn cadw lle i fyn'd ymlaen
A lle i ffoi yn fwy na hyny;
Mewn lle na fuot ti o'r blaen
Erioed yn myn'd i garu?
