Tudalen:Caniadau Watcyn Wyn.djvu/95

Y bydoedd sydd fel gwybed trwy'r ëangder,
Ddarluniai fry yn nefoedd eu hysblander;
A dwedai rhai pan ydoedd yn y ne',
Mai dyma'r pryd yr ydoedd ef yn nhre';
A gallwn wrth fyn'd heibio roi i lawr,
Ei fod yn nhref o fewn y nef yn awr.

Pregethai'r difyr nes y byddai'r Capel
A chwerthin yn myn'd drwyddo megys awel;
Gan daflu ei wefus, taflai chwedlau allan
I wawdio pechod, a difrio satan;

Nes bai'r hen Gristion mwyaf pendrist yno,
Yn rhwym o chwerthin allan wrth ei wrando.

Yr hen ddiwygwyr gynt a'r diwygiadau,
Fu ganwaith yn pregethu'n ei bregethau,
Yr "Hen dŷ Cwrdd" tô brwyn a'r seddau moelion,
A'r hen lawr pridd dan liniau'r hen dduwiolion;
Yr hen weddïwyr mawr symudol yno,
A nerth y weddi o gylch y tŷ'n eu cario;

Bu yr "hen gapel" a'r "hen fechgyn" yna,
'N gorfforol ganddo ganwaith yn Gibea,
A DANIEL ROWLANDS, a chwrdd mawr Llangeitho,
Y cwrdd pan y machludodd haul i'w cofio
Am haner dydd! gwynt cryf y diwygiadau,
Yn stormydd nerthol chwythai drwy'i bregethau.

Ond llais ei weddi byth fydd yn ein clustiau,
A lles ei weddi byth fydd ar galonau;
Pan welem ef yn plygu ar ei liniau,
Gallasem baratoi i golli dagrau;
Y dagrau gloewon dyna y dylanwad,
O fôr y galon fyny i ffrwd y llygad;
Yn nerth ei weddi'r oedd ei nerth yn byw,
Yn llais ei weddi clywid llais ei Dduw;
Ni chlywsom ddim yn gallu tynu'r nef