YR AMSER GYNT.
ALAW," Auld Lang Syne."
MI welais lawer tro ar fyd,
A llawer stormus hynt,
Er pan yn siarad gylch y cryd,
Yng nghôl yr hen amser gynt;
A wyt ti'n cofio, gyfaill mwyn,
Fel 'ro'em mor ysgafn droed,
Dan chwareu a neidio fel yr ŵyn
I ysgol Tan-y-coed?
Er mwyn yr hen amser gynt, fy ffrynd,
Er mwyn yr hen amser gynt;
Cawn eistedd lawr i siarad awr,
Er mwyn yr hen amser gynt.
A wyt ti'n cofio'r ddifyr drefn
O fyned gyda'r plant,
I deimlo dan bob carreg lefn
Am bysgod yn y nant;
A phan y trodd y garreg fawr
O dan y weirglodd wen,
A ninnau arni'n syrthio i lawr
I'r afon dros ein pen.
A wyt ti'n cofio'r oriau maith
Wrth ddysgu gylch y bwrdd,
A gwaeddi a helynt lawer gwaith
Wrth gael ein gollwng ffwrdd;
Edrychem fel rhyw saint mewn trefn
Pan roddai'r meistr sen,
Ac wedyn pan y tro'i ei gefn,
Cyd-chwarddem am ei ben.
A wyt ti'n cofio maint ein blys
Am dyfu'n ddynion llon,
Pob dydd a dreuliem cy'd a mis—
Pob mis fel blwyddyn gron;
