Tudalen:Ceiriog a Mynyddog.djvu/14

Pan ddeuai'r Gwanwyn têg ei bryd
Ar ol tymhestlog hin,
Ac adfywhau'r llysieuog fyd
Yn ei gawodydd gwin:
Yn afon fawr ai'r gornant fach;
Pysgotwn ar ei glennydd iach-
A phin plygedig oedd fy mâch,
Yn grôg wrth edau lin.

Ni waeth pa ran o'r eang fyd
A grwydraf tra b'wyf byw,
Wyf wrth y Garreg Wen o hyd,
A'r nant sydd yn fy nghlyw;
A phan hysbysaf estron ddyn
Mai ati 'hedaf yn fy hûn,
Maddeua'm ffoledd am mai un
O gofion mebyd yw.

Ffurfafen bell yw mebyd oes,
Serennog fel y nen;
Ac ymysg dynion neb nid oes
Na hoffa godi ei ben
I edrych draw i'r amser fu-
A syllaf finnau gyda'r llu-
Ac O! fy seren fore gu
Wyt ti, fy Ngharreg Wen!

Os cyrraedd ail fabandod wnaf,
Cyn gollwng arna'r llen;
Os gaeaf einioes byth a gaf,
A'i eira i wynnu'm pen-
Bydd angau imi'n "frenin braw,"
Nes caffwyf fynd i Walia draw,
At dŷ fy nhad, i roi fy llaw
Ar ben y Garreg Wen.

Byth, byth ni ddygir o fy ngho'
Gyfeillion mud yr ardd;