Ar glicied drws ei 'stafell wâg
Hi welai fysedd llofrudd,
Ac ar y foment rhuthrodd haid
Yn sŵn rhegfeydd eu gilydd;
A syllent fel gwylltfilod erch
O amgylch ei gobennydd;
A'r wraig wàn yn crynnu,
A ddaliodd i fyny,
Ei babi bach diwrnod oed!
Atebwyd gweddi'r ffyddiog fam,
A hi a'i mab achubwyd;
Mae hi yn awr ym mynwent werdd
Yr eglwys lle'i priodwyd;
Ac erbyn heddyw mae y mab
Yn hen weinidog penllwyd,
Yn estyn ei freichiau
I ddangos y Meichiau,—
Y baban a anwyd i ni.
CLADDASOM DI, ELEN.
CLADDASOM di, Elen! ac wrth roi dy ben
I orwedd lle fory down ni,
Diangodd ochenaid i fyny i'r nen,
A deigryn i lawr atat ti.
Claddasom di, Elen! a chauwyd dy fedd,
Pe hefyd b'ai bosibl ei gau;
Mae llygad yn edrych o hyd ar dy wedd,
Ac ni fedr angau nacau.
Cyflawnwyd dy freuddwyd, ond ni ddarfu'r gro
Ar gauad yr arch dy ddeffroi;
Ond utgorn a gân, ac o'r dywell fro,
Yn wen a dihalog y doi.
