Mewn gwely a gefais gan mam,
Dychmygaf fy hunan yn cysgu;
Ond wedyn fe drof ar fy nghefn,
Ac yna mi fyddaf yng Nghymru.
Ar fawn dolydd Ceiriog mae'm pen,
A'm traed a gyrhaeddant Lanarmon;
Ac un o bob ochr im' mae
Moel Sarffle, a Phen Ceryg Gwynion!
Petruso fel yna 'rwyf fi
Pwy ydwyf, beth ydwyf yr awrhon?—P
Pa un wyf, ai Ceiriog y bardd,
Ai ynte yr hen Geiriog afon?
Ymddyddan a murmur mae hi
Wrth redeg hyd raian ei glannau;
Mae'r afon yn siarad trwy'i hûn,
A siarad trwy f' hûn yr wyf finnau.
Mae'r afon yn canu am fôr,
Ac wedi d'od iddo'n tawelu;
Ond nid fel yr afon 'rwyf fi,—
'Rwy'n dechreu fy nghân yn fy ngwely.
Mi wn beth gydnebydd fy mam
Im' wneuthur fel diolch am dano,
Sef plygu fy nglin at fy Nuw,
Wrth fyned a chodi o hono.
Ei chofio mewn cariad bob nos,
Y dodaf fy mhen i orphwyso—
Ei gadw'n ddihalog a phur,
A myned i'r nefoedd o hono.
