"Fe ddwedir fod beirddion y byd
Yn symud, yn byw ac yn bod,
Rhwng daear y doeth a Gwlad Hud,
Ar obaith anrhydedd a chlod;
Pe bâi anfarwoldeb yn awr
Yn cynnyg ei llawryf i mi,
Mi daflwn y lawryf i lawr—
Ddymunwn i moni, fe'i mathrwn os na chawn i di,—
Myfanwy, os na chawn i di.
Myfanwy ai gormod yw dweyd
A honni mai bardd ydwyf fi?
Os ydwyf— 'rwyf wedi fy ngwneyd
A'm hurddo i'r swydd gennyt ti!
Dy lygad fu'r cleddyf diwain,'
A'th wyddfod oedd gorsedd' fy mri,
Cylchynaist fi byth gyda' main;
O fywyd fy Awen! Myfanwy, mi ganaf i ti—
Anadlaf fy nghalon i ti!
"O! na bawn yn awel o wynt
Yn crwydro trwy ardd Dinas Brân,
I suo i'th glust ar fy hynt,
A throelli dy wallt ar wahan;
Mae'r awel yn droiog a blin—
Un gynnes ac oer ydyw hi;
Ond hi sy'n cusanu dy fin.
O feinwen fy enaid, nid troiog fy serch atat ti,
Tragwyddol yw'm serch atat ti.
