PISTYLL Y LLAN.
MAE pistyll henafol yn ymyl y llan,
A draenen ganghennog yn gysgod i'r fan;
O'i gylch mae'r genethod y boreu a'r nawn
Yn disgwyl dan ganu eu llestri yn llawn:
Gwenu'n llon o ddydd i ddydd
Mae y ffrwd risialaidd rydd,
Nid yw'n cwyno ar ei byd
Er rhoi a rhoi o hyd!
Mae'r merched yn canu
Cân felus gan foli
Y dwfr gloew glân,
A'r pistyll yn gwenu
Wrth glywed y gân.
Gwyn fyd na fai tafod gan bistyll y llan
I adrodd y chwedlau ga'u dweyd gylch y fan;
Mae'n rhaid cael rhyw hanes un newydd neu hên,
I aros i'r pistyll lenwi y stên:
Ond fe dreuliwyd oriau 'nghyd,
Ar ol llenwi'r steni i gyd,
Ac os triniai mamau rhai,
Y pistyll gai y bai.
Yr eneth hoff unig a'r galon lawn, frwd,
Ollynga ochenaid i ganlyn y ffrwd,
At un sydd yn byw yn y tŷ ar y graig,
Yn ymyl yr afon rhwng hynny a'r aig;
Gyrr y llall och'neidiau gant
Ar i fyny gyda'r nant,
At yr un sy' a'i gartre iach
Ar fin y ffynnon fach.
Am gadw cyfrinach y merched i gyd,
'Does neb fel y pistyll o bobol y byd:
Dioda a golcha i fawr ac i fân,
A cheidw ei hunan trwy'r cyfan yn lân.
