Ce's lawer noson ddifyr iawn
Ar aelwyd tŷ fy nhad,
A chanu llawer hir brydnawn
Alawon hoff fy ngwlad;
Ond llawer o'm cyfoedion cu
A roed yn llwch y llawr,
Ac adsain hoff ein canu ni
Sydd wedi tewi'n awr.
Mae hen adgofion yn ymdroi
O gylch y bwthyn clŷd,
A'm myfyrdodau sydd yn ffoi
I hwn o bellder byd;
Dychymyg sydd yn gweld fy nhad,
A'm mam ar dir y byw,
A thynn ei ddarlun o fy ngwlad,
Ond gwag ddychymyg yw!
Anwyl yw gwedd y bwthyn bach tlws,—
Anwyl yw'r eiddew sy' o amgylch y drws;
Anwyl yw'r côf am faboed di nam,
Anwyl yw, anwyl yw meddwl am mam.
DEWCH ADREF, FY NHAD.
"Father, come home."
DEWCH adref, dewch adref, 'rwy'n erfyn, fy nhad,
Mae bysedd yr awrlais ar un,
Addawsoch ddod adref 'nol darfod eich gwaith
Er mwyn eich anwyliaid eich hun:
Mae'r tân wedi diffodd, mae'r aelwyd mor oer,
A mami a'i llygaid yn lli',
A mrawd yn ei breichiau bron gadael y byd,
Heb undyn i'w helpu 'blaw fi:
