Fy nhad, fy nhad,
Dewch adref, dewch adref, fy nhad,
Pwy na wrandawai ar lais
Geneth anwyl mor llawn o dristad?
Pa galon na roddai ufudd-dod i'w chais:—
Dewch adref, dewch adref, fy nhad.
'Rwy'n erfyn trwy'm dagrau dowch adref, fy nhad,
Mae'n ddau ar hen awrlais y llan,
Mae'r tŷ'n mynd yn oerach, a mrawd sydd yn waeth,
Mae'n galw am danoch yn wan;
Mae mami dan wylo yn dweyd nad all fyw,
Efallai, hyd doriad y wawr;
Er mwyn fy mrawd bychan a dagrau fy mam,
'Rwy'n erfyn dewch adref yn awr:
Fy nhad, fy nhad,
Dewch adref, dewch adref, fy nhad.
'Rwy'n erfyn yn daerach, dewch adref, fy nhad,
Mae bŷs yr hen awrlais ar dri,
Mae'n cartref mor unig a'r oriau mor faith
I mami hiraethlon a fi;
Heb ddim ond ein dwy,— bu farw fy mrawd,
Diangodd i nefol fwynhad,
A dyma'r gair olaf ddywedodd cyn mynd,—
"Mi hoffwn roi cusan i nhad:
Fy nhad, fy nhad,
Dewch adref, dewch adref, fy nhad,
Pwy na wrandawai ar lais
Geneth anwyl mor llawn o dristad?
Pa galon na roddai ufudd-dod i'w chais:—
Dewch adref, dewch adref, fy nhad.
