HEDDWCH.
MAE Heddwch fel gwawr yn goreuro'r eangder,
Neu lon ragredegydd i Haul y cyfiawnder;
Nos dywyll sy'n dianc ar doriad y wawrddydd,
Ac felly creulondeb rhag heddwch a chrefydd.
Gwareiddiad a heddwch sy'n cyd-daenu golau,—
Pob bryn ddarostyngir— cyfodir y pantau;
Mewn effaith palmentir ffordd newydd a hyfryd
I gerbyd efengyl olwyno trwy'r holl fyd:
Daw rhyddid masnachol a'r byd yn gyfeillgar,
Rhoir gwregys tangnefedd am lwynau y ddaear.
Yr hen ager longau fu'n derbyn archollion
Gan belau dinistriol magnelau gelynion,
A lwythir yn awr â chenhadon a Beiblau;
Estynant i Bagan efengyl a'i breintiau:
Cenhadon tangnefedd, a geiriau y bywyd,
Sy'n llwyth mil mwy gwerthfawr na'r fagnel ddychrynllyd
Pan gyflawn orchfyga Tywysog tangnefedd,
Y llewpard a'r mynn a wnant dawel gydorwedd.
Pryd hyn daw'r hen lew, ymerawdwr y goedwig,
I'r ddôl at y fuwch, a chydborant yn ddiddig;
Cnoi'i chil heb ddim arswyd wna'r fuwch ar y borfa,
A'r llew mor ddiniwaid o'i deutu chwareua,
Daw'r plentyn tyneraidd at hwn yn ddiarswyd,
A phletha ei law yn ei fwng mawr a dulwyd,
Heb arswyd fe'i tywys â thenyn o flodau,
Ymeifl yn ei farf, a chyd chwery â'i balfau;
Daw plentyn bach arall at dwll y sarff greulon,
Dat- droa ei chylchau,— ymeifl yn ei chynffon,
A chyda'i law arall fe chwery â'i cholyn,
Cyfrifa'i chen brithion heb ofni'r un gronyn.
Gordoir y ddaear â phob rhyw hyfrydwch,
Dan dawel deyrnasiad efengyl a heddwch:
Hen gorsydd yr anial flodeuant mewn mawrfri,
Lle pigai y drain, daw ffinidwydd yn llwyni.
