"Yr oeddwn i am iddo fo aros yma heno," meddai'r wraig.
"Ond 'rŵan mae o wedi cael esgus da i fynd i Llechfaen ar y merlyn. Mae 'i waed o'n berwi wrth feddwl am y Bradwyr, ac mae o'n siŵr o ymladd hefo rhai ohonyn' nhw os gwêl o rai ar y stryd."
""Rhaid i chi ddim poeni am hynny," sylwodd Llew, i'w chysuro. "Fe fydd y Bradwyr i gyd yn 'u tai heno, gellwch fentro. 'Ddaw yr un ohonyn' nhw yn agos i'r orymdaith nac i'r cwarfod. Mi fyddan' fel llygod yn 'u tylla'."
"Mae'n amlwg nad ydach chi ddim yn hoff o'r Bradwyr," meddai hi, â gwên.
"Mi fasa'n well gin' i lwgu na throi'n Fradwr a sleifio'n ôl i'r chwaral heb i'r dynion i gyd fynd yn ôl hefo'i gilydd." Siaradai Llew rhwng ei ddannedd.
"'Oes 'na lawar yn dal i adael Llechfaen?" gofynnodd y wraig.
"Oes, bob wythnos."
"I b'le?"
"I bob man. I'r gwaith dŵr yn Rhaeadr, i ddocia' Lerpwl, i Heysham, rhai i 'Mericia, y rhan fwyaf i'r Sowth."
Tynnodd hi anadl cyflym. Safai â'i chefn at Llew, gan syllu drwy'r ffenestr, ond gwelodd ef ei chorff fel pe'n tynhau, a daeth rhyw gyffro i'w llais.
"I b'le yn y Sowth?"
"I Gwm Rhondda y mae'r rhan fwyaf yn mynd."
"'Faint mae'r trên yn gostio?"
"Wn i ddim. Rhyw ddwybunt, yr ydw' i'n meddwl.
Mae 'na ddigon o waith yno, meddan' nhw. A chyflog da."
Daeth y bugail i mewn.
Cyflog da ymh'le ! " gofynnodd, gan wenu ar Llew.
Troes ei wraig yn gyflym o'r ffenestr. "Yn y Sowth," atebodd, a'i llais yn galed. "I'r rhai sy â rhyw fentar yn 'u gwaed nhw."
Taflodd ef olwg ddig arni, ond ni ddywedodd ddim.
"Wel, 'ydach chi'n barod, hogia'?" gofynnodd i'r ddau fachgen. "Mae'r merlyn tu allan."
"Ydan," meddai'r ddau, gan godi oddi ar y setl.
"Maen' nhw isio talu am 'u bwyd," meddai'i wraig wrtho, gan ddangos y swllt a ddaliai o hyd yn ei llaw.
"Ydyn' nhw, wir!" Cymerodd y swllt oddi arni a'i wthio i law Gwyn.
