Heb feddwl am drefn na gofalu dim chwaith;
Aeth felly i ysgol tra ar ei wib-daith,
Lle 'roedd ychydig fechgyn
A'u trwst fel murmur melin,
Wrth ddysgu y gwersi a grogent ar daen,
Ar furiau yr ysgol yn hwylus o'u blaen.
Yr athraw a welodd y gloyn gynta' i gyd,
A gwaeddai, "Gostegwch, blant, trowch yma'ch
bryd,—
Tra llyfrau a ddysgant i ni bron bob dim,
Daeth gwers atoch heddyw ar edyn yn chwim,
Rhyw wythnos yn ol fe allesid gwel'd hwn
Yn rholyn llwyd diwerth, diaddurn, a chrwn;
Fel marw mewn amdo, fel hyny 'roedd ef,
Ond 'hed heddyw'n brydferth yn awyr y nef.
Ei gorff bach a meindlws, uwch gallu un dyn
I ffurfio ei debyg mewn lliw nac mewn llun.
De'wch bob yn un bellach a thraethwch i mi
Ei enw a'r gwersi a ddysg ef i chwi."
- Y BACHGEN CYNTAF.
Gloyn byw! gloyn byw! ydyw hwn,
Tewch rhag ei ddychrynu â'ch swn;
Dyfod mae oddiwrth y drws,
Syllwch ar ei edyn tlws!
