'I am very glad you enjoyed your visit to my old neighbourhood. If I had been there, I could have shown you many an Eldorado of a spot, but I nowadays, like Peri at the Gates of Paradise, only see it from afar. Altho' some of my relatives are still there, my old friends are dead and gone, sleeping quietly under the daisies near the murmuring Ffrwd Wen.'
Y mae yntau bellach, gyda'i awen barod, ei farn aeddfed, a'i galon fawr a hael, yn gorffwys yn dawel dan lygaid y dydd, a'r Teifi swynol yn murmur ei galargan fel y llifa'n hamddenol heibio Llandyfriog. Bydd i Gymru Fydd edrych yn ol ar fywyd a llafur David Emlyn Evans, a rhoi iddo ei le dyladwy fel un o feibion mwyaf athrylithgar y gerdd yng Nghymru—Gwlad y Gân." Y mae yna arwedd ar ei berthynas â'i gyfeillion (cerddorol yn bennaf) na bydd y darlun ohono'n llawn heb gyfeiriad ati, sef yr arwedd fachgennaidd. Ymddengys fod hon yn arwedd ar bob hen gyfeillgarwch yn neilltuol felly os bydd yr hen gyfeillion ar eu gwyliau, heb bwysau'r byd brwnt i ddofi eu hafiaith. Ond hyd yn oed ar wahân i wyliau y mae hen gyfeillion, a chyfeillion hen o ran hynny, yn tueddu i droi'n hogiau'n union yng nghwmni ei gilydd. Ymryddhânt o lyffetheiriau cymdeithas gelfyddydol a full-dress y bywyd swyddogol, a chant eu gïau moesol a meddyliol o leiaf yn rhydd—pan fo'r corff yn pallu—i chware a neidio, a phaffio fel cynt, mewn direidi ac ysmaldod, mewn difyrrwch ffansi, a rhialtwch sgwrs a stori.
Ond ymddengys fod artists yn fwy o hogiau, ac yn para'n hogiau'n hwy, nag eraill yn gallu ym-
