Y gwallt, oedd gynt yn ddu ei wawr,
Yn awr a esmwyth wyna;
A'r corph, a gaed yn gryf a chrwn,
Mae hwn yn myn'd yn dipia.
Ffenestri'r llygaid, oeddynt glir,
Welir yn araf d'w'llu;
A'r canwyllau fu'n fflam dan,
Maent weithian ar ddiflanu.
Yr olwyn wrth y pydew drydd.
Bob dydd yn fwy—fwy egwan;
Y foment olaf ddaw ar fyr,
A thyr y llinyn arian.
Y llanc ysgafndroed, fu heb glwy,
Ar ofwy'n llamu'r afon,
Efe yn ebrwydd ymlesga,
A hoffa help y ddwyffon.
Y Lloer, brenines hardd y nos,
Ei mantell dlós heneiddia;
A'i choron ar ei gorsedd wen,
Oddiar ei phen a syrthia.
Yr Haul, agora borth y wawr
Fel cawr i redeg gyrfa,—
Ei galon danllyd gura'n wan,
Ac yntau'n fuan drenga.
Bywyd ac angau drwy'r byd sydd
I'w gilydd yn amneidiaw;
Ond nid oes neb yn dallt yn iawn,
Am hyny awn yn ddystaw.
