Yn y dernyn cyntaf o'r dyfyniad yna, ceir y Deuair hirion, a'r byrion, yn nghyd; ac yn yr olaf ceir y Gwawd-dodyn Byr; ac y mae celfyddyd ac athrylith, yn dysglaerio yn ddi gwmwl, trwy bob llinell.
DUW YN EI WAITH.
A'r air dygai'r greadigaeth
Yn fyw delaid i fodolaeth;
Allan hwyliai 'n union helaeth
Pob yr heigiau, pob rhywogaeth.
A'i air daliai yr adeilad,
Er hanfodiad hen fydoedd
E reola ar ei alwad
Hwyl y lluoedd, haul a lleuad.
Y mae y Gyhydedd hir, a'r Gadwen fer, yn darllen yn llithrig, yn y ddau ddernyn yna; ac y mae eu tôn acenau yn cyffwrdd tanau tyneraf ein clyboedd, ac yn rhinio chwilfrydedd ein dychmygiad cywreiniaf.
DAIONI DUW I DDYN.
Y ddaiar lwythawg greigiawg a grogodd
Ar y gwagle, o'r safle ni syflodd;
Ei awyr dyner, enfawr, a daenodd
A hono yn wasgod am dani wisgodd.
Ei wyneb arni wenodd—yn hyfryd
A hi yn llawn iechyd y llawenychodd.
