Gallai y dyeithrddyn feddwl wrth glywed Caledfryn yn siarad
ar adegau, mai dyn o'r fath mwyaf cignoeth ydoedd; ond pe
cawsai y dyn hwnw aros o dan ei gronglwyd am ddiwrnod neu
ddau, cawsai weled mai dyn llawn o garedigrwydd a thynerwch
ydoedd. Yr oedd ei garedigrwydd yn ei dŷ, ei groesaw i
ymwelwyr, a'i gydymdeimiad a'r weddw a'r amddifaid, y
cystuddiol a'r tlawd, yn ddigyffelyb; ac y mae lluoedd heddyw
yn fyw allant ddwyn tystiolaeth i'r gwirionedd hwn.
Diau y cyd-dystiolaetha pob dyn cyfarwydd â ni am yr anfarwol
Caledfryn, fod yr elfenau a nodwyd yn gyfrodedd trwy ei holl
gymeriad. Ond gwybydder, ar yr un pryd, nad ydym wrth
grybwyll y pethau hyn, yn haeru nad oedd iddo yntau ei
ddiffygion mawrion, fel pob dyn arall. Ond yr oedd y llinellau
a nodwyd yn llewyrchu trwy ei gymeriad fel y llewyrcha y
gwahanol liwiau yn yr enfys.
Tudalen:Cofiant Hwfa Môn.djvu/293
Gwirwyd y dudalen hon