Tudalen:Cofiant am y Parch Richard Humphreys.djvu/138

Gwirwyd y dudalen hon

"Wele yr wyf yn sefyll wrth y drws ac yn curo.—Fe ddaw i mewn ond agor iddo. Cofiwch fod yn rhaid agor y galon i Fab Duw, ni wna efe byth fyrstio y drws, ond y mae yn rhaid dy gael di yn barod i'w dderbyn yn gynes a chroesawgar."

"A ranwyd Crist?—Pan yr ydym yn lladd oen, neu ryw anifail arall, y mae gan bawb eu taste at ryw ran neu gilydd o hono ond am Oen y Pasg yma, sef Crist, y mae yn rhaid i bawb ei ddefnyddio ef i gyd neu fod yn ol o hono. Nis gellir rhanu Crist."

Efe a roddes allu iddynt i fod yn feibion i Dduw.—Nid. gallu i fod yn greaduriaid Duw, o ran y mae hyn gan bawb; Efe a'n gwnaeth, ac nid ni ein hunain, ei bobl ef ydym a defaid ei borfa.' Nid yw yr un peth bod yn greaduriaid Duw a bod yn feibion Duw, oblegyd y mae delw Duw ar ei blant—y mae y plant yn wrthddrychau ei neillduol ofal—y mae braint y plant yn fawr dros benbeth bynag gaiff y plant ni ddaw yr un bill byth ar eu hol; ond bydd bill ofnadwy i'r annuwiol ryw ddydd a ddawac y mae y plant ag etifeddiaeth yn eu haros. Nid yw cyfraith Lloegr ond yn rhoddi etifeddiaeth i'r cyntafanedig; ond yn America rhanu yr etifeddiaeth rhwng y plant i gyd; felly am blant Duw, os plant etifeddion hefyd.""

"Os nad ellwch ddiolch am eich bod yn dduwiol, diolchwch am fod gan Dduw drefn i'ch gwneyd yn dduwiol."

"Rhoddwch eich hunain i Dduw.—Mae gan ddyn ryw hawl na fedd neb arall mo honi; gall roddi ei hunan i'r neb y myno—i'r diafol neu i Dduw."