geisiodd ddyfalu am y tangnefedd dieithr a hyfryd a redai drwy'r lle.
Tua chanol gwaith y bore galwodd y meistr Ddaff ato.
"Nawr amdani, beth bynnag yw!" ebe'r llanc wrtho'i hun.
"Daff, you have heard of Rome, I dare say. She of the seven hills, you know.
"Yes, sir!" eb yntau heb roi ond hanner y gwir, a gobeithio'r goreu am y saith bryn.
"Perhaps you have also heard of Brutus, Daff?"
"Yes, sir, quite a lot."
Yr oedd ar fedr dwedyd ymhellach mai Dafydd Owen, fel yntau, oedd y dyn enwog hwnnw, ond rhwystrwyd ef gan y meistr yn taro i mewn gyda "That's right, you are the very boy for the part. Tom Morgan! Come here! You recite sometimes I think, Tom?"
"Yes, sir! I recited Y Salm Fawr Sunday 'fore last, sir."
"Alright! I'll forgive you that, but I want you to act with David here in the immortal Scene of Brutus and Cassius at our next concert. So we might as well begin at once. Come into the lobby with me and you shall repeat the lines to my pattern so as to get your pronunciation right at the first time of asking."
Ac yno, allan yn y cyntedd, y bu'r ddau Gymro bach yn ceisio yngan ar ôl eu meistr y geiriau na wyddent ond y peth nesaf i ddim o'u hystyr. Yr oedd yr athro yn pwysleisio mai llinell bwysicaf Daff oedd, you yourself are much condemn'd to have an itching palm," ac y byddai yn ofynnol iddo ei thaflu allan yn llawn sen at ei gydymaith, pan ddaeth i mewn atynt i'r cyntedd y Ficer Harrison, arglwydd y lle.
Ar y funud dechreuodd hwnnw siarad am y cyngerdd, ac yn enwedig am y ddadl rhwng Brutus a Cassius, a'r plant a drefnasid i'w hadrodd. Boddhaus iawn ydoedd o weld yr ysgolfeistr mor eiddgar yn ymdaflu'n gynnar i'r gwaith, oblegid ofn oedd arno mai rhy brin fyddai yr amser i wneuthur cyfiawnder â hi.
