UFUDD-DOD PAROD.—Synnwyr mewn dyn, fel y dywed ein Hiachawdwr, cyn dechrau adeiladu tŵr ydi eistedd i lawr a bwrw'r draul a oes ganddo a'i gorffenno, ond gyda dyledswyddau ysbrydol, mewn mater o ufudd—dod i Dduw, 'does dim eistedd i lawr cyn dechrau i fod—dim bwrw'r draul. Y mae'r draul i fod o du'r Gŵr sy'n gorchymyn, ac yn dod step ar ôl step yn y gwaith.
YSGWYD Y CARCHAR.—Gallasai Duw eu gwaredu heb ysgwyd dim ar yr hen garchar, ond yr oedd eu gweddiau wedi ysgwyd y Nef, ac y mae'r Nefoedd yn ysgwyd y ddaear am dro. Bu daeargryn hyd oni ysgydwyd seiliau'r carchar, ac yr oedd yr hen jêl yn clecian fel basged ludw.
"GWYN EU BYD Y MEIRW."—Y mae'n hawdd gwybod ar unwaith mai rhyw syniad o fyd arall ydi hwn. Dydi o ddim yn nhafodiaith y ddaear yma. "Gwyn eu byd y byw," fel yna y byddwn ni yn teimlo ac yn siarad. "Y byw, y byw, efe a'th fawl di,—gwyn eu byd y byw" medd y ddaear, a marwolaeth yn drysu'r cwbl.
CARIAD YN RHEDEG.—"Beth a fynni di i mi ei wneuthur?" medd cariad. "Atolwg gâd i mi redeg" meddai'r Ahimas hwnnw, am gael mynd a chenadwri at y brenin Dafydd, a 'doedd dim iws dweud wrtho nad oedd dim eisio iddo redeg am fod Cusi wedi myned ar yr un neges. 'Doedd dim i gael ganddo ond hynny, "beth bynnag fyddo, gâd i minnau redeg ar ôl Cusi." Peth fel yna ydi cariad angherddol at Grist a'i waith—"atolwg gåd imi redeg," a phe byddai cant o Gusiaid yn barod i wnend y peth ni wnai hynny wahaniaeth yn y byd.
