"Beth oeddynt yn ganu?"
"Y gân oeddit ti yn ganu y noswaith cynt." Ymdaenodd prudd-der dros wyneb Tylwyth y ddwy gadwen, ac meddai, "Cân o hiraeth ydyw. Dyna y Tylwyth Teg gariodd Hywel a Charadog, a chyda hwy cyn hynny y byddwn i yn treulio yn ddedwydd y rhan fwyaf o fy amser, ond wedi i mi eu camarwain, cyn y caf eu cwmni eto rhaid i mi ennill ffafr eu brenhines yn ôl. O na ddeuai y cyfle yn fuan. Ond i ba ddiben y collir amser i siarad ac i ofidio yn y fan hon? Yfory, cyn toriad y wawr, pan y bydd Tylwyth Teg yn dychwelyd o'r dawnsfeydd i'w llys, caiff dau ohonoch fynd yno i ofyn am bob hysbysrwydd allant roi ynghylch gwisg y Tylwyth Chwim."
Pan glywsant hyn dyna hwy gyda'i gilydd yn erfyn am gael eu hanfon ar y neges,—"Ni fum i yno ers amser maith," ebe un; "Na finna," ebe un arall, "ac yr wyf yn hiraethu am gael mynd"; "Mae gen i gyfeillion yno," ebe un o'r lleill. "'Rwyf finnau yn gwybod y ffordd," oedd rheswm un arall dros wneud y cais. Ac ebe Tylwyth y ddwy gadwen, "Cei di sydd a chyfeillion yn y llys, a thithau sydd yn gwybod y ffordd, fynd gyda'ch gilydd. Bydd cyfeillion yn y llys, a gwybod y ffordd, yn hwylustod i chwi gael eich neges yn ddiymdroi. Arhoswn ninnau amdanoch o gwmpas y llecyn yma."
