wnawn bob math o barseli."
"Reit dda, Benni," ebai Bob. "Oes gen ti hen sach i gario y parseli ar dy gefn?"
"Oes, a digon o wlan gwyn yn y cwpwrdd i wneud gwallt a locsus, a mi gymeraf fenthyg shôl goch mam i wneud mantell."
Ac ar unwaith dacw y paratoadau yn dechreu, a phob munud yn bwrlymu drosodd o ddifyrrwch a hwyl. Ac yn fuan iawn yr oedd yr hosanau yn hongiwn yma ac acw yn y gegin, a Santa Clôs yn barod i gychwyn ar ei daith, a Bob yn gorwedd â'i lygaid yng nghau ar y setl, ond nid mor gaeedig fel nad oedd yn gallu gwylio symudiadau Santa Clôs, er mawr ddifyrrwch iddo ei hunan. Yr hosan gyntaf i gael ei llenwi oedd yr un a hongiai ar ddwrn y popty, ac ebai Santa Clôs:
"Dyma hosan Lisi Meri. Mae gen i barsel go fawr iddi hi," gan wthio i'r hosan un o'r parseli mwyaf oedd yn ei sach. Ac felly gan enwi perchenogion yr hosanau yr aeth o hosan i hosan, gan roddi rhywbeth ym mhob un. Ac wedi gwthio dau barsel i hosan Bob, aeth at yr hosan olaf a hongiai wrth bost y grisiau, a chan afael ynddi, meddai, gan ysgwyd ei ben:
"Dyma hosan Benni Stryd y Cefn. Ond 'does yna ddim presant i roi yn hon. Mae'r presant olaf wedi mynd."
Wrth glywed hyn, er wedi cael gorchymyn pendant i beidio symud hyd amser neilltuol, cododd Bob i fyny yn syth, ac meddai,—
"Tydi hynna ddim yn deg, mae'n rhaid cael presant i roi yn dy hosan di, beth bynnag, Benni."
"Na," ebai Benni, "fydda i byth yn cael. Mi hongiais i fy hosan y Nadolig diweddaf, a Nadolig cynt, a ches i ddim byd. Tydw i ddim am 'i hongian hi o gwbl y tro yma. Well gen i gweld hi ar y gadair fel bob bore arall, nac edrych arni yn hongian yn wâg wrth droed y gwely."
"Wel, pam na chei di beth ynddi?" gofynnai Bob, gan edrych fel pe bai, ac fel yr oedd yn wir, wedi cyfarfod y broblem fwyaf dyrys gyfarfyddodd erioed.
"'Dwn i ddim," atebai Benni, "Mae mam yn meddwl mai am fod tŷ ni ar ben y rhes, a bod Santa Clôs wedi rhannu popeth cyn cyrraedd yma."
"Wel, pam na wnaiff o ddechreu yn y pen yma weithiau?"
"Ella mai o'r ffordd arall mae o'n dwad."
Wedi moment o ystyried, ebai Bob drachefn,—"Wyddost ti lle mae o'n byw, Benni?"
"Na wn, wir. Chlywais i erioed."
Ar hyn daeth mam Benni i'r tŷ, ac wedi dotio at ei fedrusrwydd yn gwisgo
