Heb loesau pa lesiant wna mwyniant un man
O gyrau'r greadigaeth, pe'n helaeth doe i'm rhan,
Neu gyfoeth pe'i cafwn, anrhydedd neu fri,
Nid hyny'm gwnai'n foddlon heb Meirion i mi.
Pe rhoddech mewn meusydd nofiedydd y dw'r,
A'i borthi a brasder y ddaear yn siwr,
Nid boddlon gan hwnw ond llanw a lli,;
Gan inau nid boddlon ond Meirion i mi.
Ar brydiau mi fydda'n rhyfedddu'n ddiwâd,
At deulu yn dawel yn gadael eu gwlad;
Dymunwn bob mwyniant— iach lwyddiant i chwi,
Dirwystrau yn ngwlad estron; ond Meirion i mi.
Pe cawn i mor dirion ryw foddion mor fâd,
A dyfais i'm danfon i'r union hen wlad;
Yn llawen boddlonwn, fe'm gwelwn mewn bri,
Cael aros ar fronydd Meirionydd i mi.
Os rhaid i mi rodio neu drigo o dref,
'N hir eto hiraethaf, bydd hyllaf fy llef;
Gobeithio pan ddelo fy ngyrfa i ben,
Caf farw yn ngwlad Meirion— ïe Meirion,—AMEN.
—GWILYM ARAN.
"RHYWUN."
Clywais lawer sôn a siarad
Fod rhyw boen yn dilyn cariad;
Ar y son gwnawn innau chwerthin
Nes y gwelais wyneb RHYWUN.
Ni wna cyngor, ni wna cysur,
Ni wna canmil mwy o ddolur,
Ac ni wna ceryddon undyn
Beri im' beidio caru RHYWUN.
