O gylch ei bedd chwareuai n llon
Fy mrawd bach John a mi.
A phan oedd eira'n gynfas wen
A rhew yn cloi y lli
Bu farw John- a rhoed ei ben
Yn ymyl ei phen hi.
"Aeth dau i'r nef, fy mechan hoff,
Yn awr sawl un y'ch chwi?"
Atebai ' n llon, y deg ei bron,
"O, meistr, saith y'm ni.'
"Maent hwy'n y pridd,a'u henaid sydd
O fewn i'r nef mewn bri:"
'Doedd hyn ond taflu gair i'r gwynt
Fe fynai ' r fach ei phwnc ar hynt,
Gan dd'wedyd -“ saith y'm ni,"
—TEGIDON.
TY FY NHAD.
'Nol treulio blin flynyddau maith,
Fel crwydryn o fy ngwlad,
O pa mor hyfryd dechreu taith,
Tua thawel dŷ fy nhad;
Can's yn ei bwys mae llwyni glas,
Ac adar hoff eu can,
A roesant gynt i'm horiau flas
Wyf 'nawr yn golli'n lan.
Y galon oedd yn ddewr fel dùr,
A chryf ar faes y gwàed,
