Tudalen:Goronwy Owen - Detholiad o'i Farddoniaeth (1931).djvu/22

Ac uwch fy mhen, ymysg canghennau,
Bêr baradwysaidd Iwysaidd leisiau
Ednaint meinllais, adlais odlau—trydar
Mwyn adar cerddgar, lafar lefau.

Af thra bo'r adar mân yn canu,
Na ddeno gwasgawd ddyn i gysgu,
Cytgais â'r côr meinllais manllu — fy nghân
Gwiw hoyw a diddan gyhydeddu.

Minnau, a'm deulanc mwyn i'm dilyn,
Gwrandawn ar awdl, arabawdl Robin,
Gan dant Goronwy gywreinwyn,—os daw
I ware dwylaw ar y delyn.

Deued i Sais yr hyn a geisio;
Dwfr hoff redwyllt, ofer a ffrydio
Drwy nant, a chrisiant (a chroeso),—o chaf
Fôn im'; yn bennaf henwaf honno.

Ni wnaf f'arwyrain yn fawreiriog,
Gan goffâu tlysau, gwyrthiau gwerthiog,
Tud, myr, mynydd, dolydd deiliog,—trysor
Yr India dramor, oror eurog.

Pab a gâr Rufain, gywrain gaerau;
Paris i'r Ffrancon, dirion dyrau;
Llundain i Sais, lle nad oes eisiau—sôn
Am wychder dynion; Môn i minnau.

Rhoed Duw im' adwedd iawnwedd yno,
A dihaint henaint na'm dihoeno,
A phlant celfyddgar a garo—eu hiaith,
A hardd awenwaith a'u hurdduno.

1752.