Tudalen:Gwaith-Gwilym-Hiraethog-CyK.djvu/109

Yf o ddwfr arafaidd iach.
Siloa, nid oes loewach:
Yfa, anghofia ofid
Rhyfeloedd, lluoedd, a'u llid;
Gwybydd 'r a'r gaea' heibiaw,
Haf tawel, gan ddychwel ddaw.
Ha ha! daw, daw o'r diwedd,
Anwyl haf efengyl hedd.

Hoff ydoedd gan broffwydi'—yn eu dydd,
O fryn Duw drwy'r llenni,
Weld gwawrddydd ei hafddydd hi,
O'r dwyrain draw ar dorri.

Y dydd a ganfu Dafydd yn dyfod,
Yn derfyn camwedd, i drefnu cymod;
I Dduw o'i ras ail greu 'r ddaear isod,
A'i heddychu gyda'r nefoedd uchod;
I gu adfer y byd oll i gyfod,
Ac i'w rwymo dan gyfeillgar amod:
I dynnu beichiau duon ei bechod
Oddi arno, a dryllio ieuau ei drallod:
Awen Dafydd yn fwyn iawn ei delod,
Yn gu o'i holl ingder gai ollyngdod;
Ei lon a difyr delyn a'i dafod,
A hwylus seinient yn felus hynod;
Gan arddatgan glân glod—y dydd bo i waith,
Rhyfeloedd hirfaith, ymrafael ddarfod.
Ei gân ef i Selef sydd,
Na welir un o'i heilydd:
Cân yw hon ar y pwnc hed¹,
Iesu hael yw ei sylwedd;
Teyrnasiad tirion Iesu,
yma gawn yn y salm gu,
'N dwyn cysur pur i bob pau,