Oddi ar helyg y nefoedd yr hwylient
Eu hen delynau a'u tannau dylanwent:
Wyneb eu Duw adwaenent—a'i arddel,
Yn ei wael breseb, i'w ganmol brysient.
Uwch Beth'lem eu hanthem hwy,
Ga fod yn fyth gofiadwy:—
"Gogoniant i Naf, trwy'r goruchafion,
Ceidwad a anwyd er codi dynion :
E gaed y Dyddiwr, Heddychwr ddichon.
Roddi 'i law anwyl ar Dduw a'i elynion:
O wele! i ddaearolion—hedd a rhad,
O dyna gariad Duw dan ei goron."
Cyhoeddai T'wysog heddwch,
I dlodion llymion y llwch,
Ewyllys Duw er lles dyn,
A'i waredu, wir adyn;
A dwyn y byd hwn o'i boen,
I gyrraedd hedd a gorhoen.
Un dydd ar y mynydd mad,
Agorai'r dwyfol gariad:
E ddifynnai 'r ddeddf union,
A glân hedd o galon hon
A ffrydiodd, deilliodd allan,
Heb gynnwrf, heb dwrf, heb dân;
Na chur taranau a chorwynt,
Seiniau geid ar Sinai gynt;
Pan roid hon, ddeddf gyfionaf,
Yno i ni o enau Naf.
Rhoi i lawr y rheol euraid.
Buri ni, ar Tabor wnaed;
Dyled pob un i dalu,
Yn ffyddlon o galon gu;
I'w gilydd beunydd heb ball,
Y goreu i hwn ac arall:
