Tudalen:Gwaith-Gwilym-Hiraethog-CyK.djvu/118

Yn fywiog lawn dyrfaoedd,—a ddaethant,
Heb wrthluddiant i'n mawrion borthladdoedd.

Un brad yn dodwy 'n eu bryd nid ydoedd,
Neu yn eu dwylaw eirf trin dialoedd;
Yma hynawsion caent bawb â'u mynwesoedd
I'w croesawi a'u gweini â gwinoedd;
Y' mhalas hyfryd y celfyddydoedd,
Yn heirdd a llawen y cwrddai y lluoedd:
Yno heb lid y bobl oedd yn gymysg,
A hwy gaent addysg yn ei gynteddoedd.

Wedi gweled a byw gyda'u gilydd
Dro yn awyr y Palas Gwydr newydd,
Hwy oll a unid er eu llawenydd,
Yn llawn a didwyll gyfeillion dedwydd,
Heibio rhodient at un o'i barwydydd,
I syllu 'n llawen ar len arlunydd,
A roi wych eilun yn gynhrychiolydd,
Ardeb da wyneb hedd a dywenydd;
Yfed ei ysbryd ufydd—eu gwelid,
Hwy yno lenwid o'i anian lonydd.

Dysgai y byd dasg heb wg,
Yn y palas gwymp olwg;
Ffoledd rhyfel a welai,
A'i ddu nwyd ffieiddio wnai;
Gwir olwg gai ar waeledd,
Gwarth hwn a rhagoriaeth hedd.

Y Wasg hithau wisg weithion—ei nerth,
A gwna wyrthiau mawrion;
Hi ryda'r egr gyflegron,
A rhydd daw ar eu gwrdd dôn.

Rhodder i hon ei rhyddid,
Hi a ladd ryfel a'i lid;