HO anadl, bêr awenydd,
Yn cwybr rhed, myn lwybr rhydd,
I wir adrodd gwrhydri
Campwrion ein Nelson ni:
Hen arwr Prydain eirioes,
Ni bu 'r un mewn neb rhyw oes
O'i wrolach, ar alwad
I dorri lawr fradwyr 'i wlad.
Hwn oedd dwrn, nawdd y deyrnas,
Dychryn gelyn cyndyn cas.
Pan oedd anferth ryferthwy
Rhyfelgar, na fu far fwy;
Ewrob yn syn ddirgrynnu,
Bob gronyn mewn dychryn du;
A braw yn ysgwyd ei brig,
Arswyd y blaidd o Gorsig:
Hwn fel erchyll ellyll, a
Ga'i haniad yn Gehena,
Dda'i allan â gwedd hyllig,
Yn llawn o dân o'r llyn dig. [1]
Mynnai 'r byd i gyd o'i gwrr
I'w grafangau, gryf wingwr:
A'i dân astras dinistriai,
Ewrob faith yn oddaith wnai.
Braw yn enaid brenhinoedd,
Fu 'i enw ef, a'i ofn oedd
Yn gwelwi 'r cryfa'i galon,
A du fraw a doai 'i fron.
Ond Nelson eon a wnaeth
Ar ei elyn wrolaeth;
