Gwirwyd y dudalen hon
IESU A WYLODD.
"Pan welodd Efe y ddinas, Efe a wylodd drosti."
EF a wylodd pwy a wylodd?
Wylodd Iesu mawr ei hun:
Wylodd myrdd o'i flaen; ond heddyw,
Wyla Duw yn natur dyn.
Ef a wylodd! pam yr wylodd?
Nid o'i achos ef ei hun;
Ond fe wylodd o dosturi
Uwch ben cyflwr euog ddyn.
Ef a wylodd pan oedd tyrfa
Fawr yn cyd—ddyrchafu 'i llef,
Hyd y nefoedd, i'w foliannu,
Gwenai pawb, ond wylai ef.
Ef a wylodd pan y gwelai
Salem fawr ar fynd yn sarn,
A dialedd ar ei dryllio,
"A churfeydd y chwerwaf farn."
Ef a wylodd rhyfedd gariad,
At elynion drwg eu rhyw;
Yn ei ddagrau, cawn esboniad,
Ar deimladau calon Duw.
Ef a wylodd! do, bechadur,—
Gwel ei ddagrau, clyw ei gri;
Wylodd drosot o dosturi,
Bellach, ai ni wyli di?
