1. SYNIADAU ATHRONYDD GERMANAIDD
GALWODD Duw o'i nos freuddwydion
Farwol ddyn i drothwy'r ne'—
"Dring i fyny, gwel ogoniant
Mawr fy mhalas," eb efe.
Archai i'r gweision gylch ei orsedd—
"Tynnwch gnawdol wisg y dyn,
A rhowch anadl yn ei ffroenau
O'r fath a feddwch chwi eich hun.
"Golchwch ei olygon eto,
Er eu puro a'u nerthu 'n fwy,
Yn y ffynnon lle 'r arfera
Engyl olchi u llygaid hwy;
Ond ei galon ddynol dyner,
Fedr grynnu dan ei fron,
Wylo, ac ymdoddi 'n ddagrau—
Na newidiwch ddim ar hon."
Hynny wnaed; a'r dyn a safai
'N barod i'r anfeidrol daith;
Angel cadarn yn arweinydd
Iddo trwy'r eangder maith:
Oddiar fur ganllawiau 'r nefoedd,
Can cyflymach golau 'r wawr,
'Hedai 'r ddau fel am y cyntaf,
I'r diderfyn wagle mawr.
Weithiau treiddiant trwy ororau
Meithion o dywyllwch mawr,
Lle na thywynasai goleu
Haul na seren hyd yn awr:
Anial diroedd o farwolaeth,
Na threiddiasai "Bydded" Duw
|
