Fel nas gellid fyth adnabod
Dyfnder nac uchelder chwaith.
Fel y saethent ar eu gyrfa
Ymaith drwy 'r eangder gwyrdd,
Dyna ddolef yn eu cyfarch,
Adsain uchel bydoedd fyrdd—
Fod cysawdau dirifedi,
Ffurfafenau fwy na mwy,
Eto, eto, yn eu haros,
Ar ymddangos iddynt hwy!
Yna 'r dyn ochneidiai, safai,
Crynnai, wylai gyda hyn;
Suddai 'i galon orlethedig,
Ac ymdoddai ynddo 'n llyn;
'Angel! nid af gam ymhellach,"
Eb efe, "ni allaf fyw—
Annioddefol ydyw 'r olwg
Ar ogoniant mawredd Duw!"
Ysbryd dyn ni all ymgynnal
Dan fath anfeidroledd mawr;
Angel! Angel! gad im' farw,
Cladd fi yn fan hon yn awr!
Tyn y llenni tros fy llygaid,
Digon! Digon! Digon yw'
Nid oes diwedd, nid oes derfyn
Byth ar greadigaeth Duw!"
Ac oddi wrth y ser cylchynol,
Fyrdd myrddiynau, adsain glir
A ddychwelai, gan arddadgan,
"Y mae 'r dyn yn dweyd y gwir!
Nid oes diwedd, nid oes derfyn
Ar y creadigol waith,
