Eli i ofid y cleifion,
Esmwythder i brudd—der bron;
Eli iachâ elwch hen
Niweidiau trymion Eden,
Ddeuai arnom ryw ddiwrnod,
Nod o farn ofnadwy i fod:
"Drwy goeliaw y drwg elyn,
Marwolaeth a ddaeth i ddyn."
Ba'nd rhyfedd yn niwedd oes,
Oedd i'r hen brif—fardd eirioes,
Yn Eifionydd droi'n fynach!
"Och di byth, Fonachdy bach!"
Yno hwyliodd cyn elawr,
Ys ei fynd o'r Betws Fawr.
Myned sy raid i minnau,
Canu 'n iach bellach i bau
Gwerdd Eifion, a'i gardd hefyd,
A'i hardd hen brif-fardd—mae 'n bryd
A'i gu Efa, deg hefyd,
Enau ffraeth, dirion ei phryd:
Hoen ddiddan i'w hen ddyddiau,
A hedd fo 'u diwedd eu dau:
A phan del gorffeniad oes,
Dirwyniad edau'r einioes,
Eiddunaf i'r ddau anwyl,
Anniwedd oes, newydd ŵyl.
