"Ffarwel, fy ngeneth," ebai ef,
"Mae telyn yn fy nisgwyl i,
A honno, meddai engyl nef,
Y nesaf un i'th delyn di."
Y BLODYN GWYWEDIG
Tra'n eistedd fy hunan un hwyr dinam,
Yn ymyl y ffenestr at fachlud haul,
Yn fy llaw yr oedd llyfr ges gan fy mam,
Ac yno dechreuais a throi ei ddail;
Cyn hir, syrthiai blodyn gwywedig i lawr;
Rhwng y dail y bu am flynyddau maith,
A gweled y blodyn gwywedig yn awr
Dynnai'r dagrau yn lli o'm llygaid llaith;
A chofio a wnawn am y dyddiau gynt
Pan wyliai fy mam dros ei phlentyn bach,
A phan redwn i yn rhydd fel y gwynt,
Heb ofal am ddim, a fy nghalon yn iach.
Edrychais i weled y ddalen gu
Lle dodwyd y blodyn gwywedig, gwan,
Gwelais yno eiriau a'm toddai i,
Geiriau gweddi f'anwylaf fam ar fy rhan;
Meddyliais fod mam wedi dianc draw
I ardal lle nad yw y blodau yn wyw,
Os syrthiodd ei chorff lawr i'r bedd gerllaw,
Anfarwoldeb flodeua yng ngardd fy Nuw;
Mi godais y blodyn oedd wrth flaen fy nhroed,
Ac ar weddi fy mam y dodais ef,
A gollyngais fry un ochenaid fawr
Am gael mynd cyn hir at fy mam i'r nef.
