Wynebent, anturient: onid dewrion,
Drywanu milwyr â'u dyrnau moelion?
Llwyr ofer i Humber hyll
Gyrchu yn arfawg erchyll;
Er chwai-gyrch ei farchogion,
Todd lli deifr Abi ei fron.
Y Prydeiniaid tanbaid, dewr,
I'w rhwygo, a'u llarpio 'n llwyr;
Gloewent, defnyddient yn awr
Gleddyfau a dartau dur.
Dyffestin mewn trîn hynt drom
Is cadr Efrog drylliog drem,
Maluriai Ffrainc, milwyr ffrom,
A'u difa drwy laddfa lem.
A phlaid ein henafiaid, hoew iawn nwyfiant,
Enwog wiw genedl yn ei gogoniant,
Ynfyd oedd ceisio lluddio ei llwyddiant;
Rhufeiniaid, gormesiaid, ymgrymasant,
Yn gwbl rif rhag Beli 'r ânt—dros fagwyr,
Eirw gerth aerwyr er eu gorthoriant.
Pau Prydain llawn pob rhadau—derchafed
Drwy 'i chyfoeth a'i breiniau
I nen;—ond drwy gynnen gau,
Addfedodd i ofidiau.
Gwae wired yw y gair doeth,
Y daw gofid o gyfoeth.
I atal llesmair calon,—y gwinoedd,
Rhowch i'm genau weithion,
Tra bwy 'n adrawdd ansawdd hon,
Tan helbul gwlad hen Albion.
